Estando en Londres quixen coñecer un espazo que so coñecía através da pantalla como residencia artística nas aforas de Londres.
– O parque Braziers me chamara a atención xa que tocaba varias disciplinas como o arte, a socioloxía, cursos de todo tipo, todo iso nun marco bastante peculiar:
– Esta enmarcado nun área de 25 km2 que mercou Norman Glaister(Psiquiatra e sociólogo) en 1949 para adicalo a un experimento sociolóxico de estudo de como conviven as comunidades , os planteamentos, a problemática,etc.(Experimento ideado polo propio Norman e Wilfred Trotter)
– Norman viviu á 1ª e 2ª guerra mundial, perdeu a súa muller no 1918 e investiu a maioría dos seus cartos neste proxecto innovador.
Un dos experimentos, que resultou ser bastante vangardista, foi o de ser un dos primeiros en traer a Braziers a traballar a un grupo de alemáns xusto despois da segunda guerra mundial.A pretensión foi a de integración de grupos sociais de risco nunha sociedade doída.

– Agora o parque Braiziers acolle na sede central(un castelo feito de cemento) a chamada “School of integrative social research” seguindo a labor encomendada por Norman.Pero convina un montón de iniciativas como festivales, residencias artísticas, residencias de proxectos pilotos, etc...

Castillo braziers from Antia on Vimeo.

– A nosa experiencia vivencial:
– Chegamos case de noite, despois de 2 horas de viaxe e fumos atendidos por Cindy, unha muller cunha longa melena chea de canas e un amplo sorriso. Cindy sorprendeuse da nosa chegada sen avisar, pero enseguida entendeu o noso interese por iso non dubidou en facernos un pequeno tour.

O espazo se compón de:
– O castelo, onde son as residencias artísticas, de voluntarios e tódolos espazos comúns, salas de exposición,sala conferencias, cociña etc.
– Areas de cultivo onde poñen en práctica a permacultura, areas de ganado con ovellas e un par de porcos que son alimentados conscientemente para ser comidos polos non vexetarianos.O que pretenden é ser autosuficientes.
– Unha ladeira destinada a festivales.
– Un montón de casas baseadas na ecoconstrucción feitas por voluntarios para talleres e invernadoiros.
– Unhas cantas casas onde teñen residencia fixa unhas familias nas cales había membros moi implicados no proxecto.
_

Untitled from Antia on Vimeo.

Cindy tamén nos explica a súa experiencia persoal no proxecto, leva anos traballando aquí e é das que teñen unha casa dentro do recinto cunha familia e fillos. Afirma que ten un traballo fora das instalacións dous días á semán, sendo así máis consciente do mundo “real”.

– Nos, explicámoslle un pouco a nosa versión reducida do LAB, os nosos intereses e acabamos falando dun festival que organizan en verán no que se pretende unir a música e as enerxías renovables, poñéndonos un exemplo moi simpático:
– Un ano, o equipo de son dos concertos era alimentado através dun mecanismo que producía enerxía non contaminante. Este mecanismo consistía nun montón de bicicletas unidas as cales ó longo de pedalear nelas producen a enerxía para amplificar o concerto.O propio público turnábase para colaborar nesta acción.
– Todo isto foi contado mentres paseábamos entre as casetas, polo que tamén nos comentaba os proxectos que estaban tendo lugar nese momento. Na casa-taller de madeira había moita xente traballando, e nos contou que eran arquitectos de Londres que pediran o espazo para facer un prototipo de caseta-invernadeiro para que puidesen durmir xentes sen teito nun pais de África.
– Se fixo algo de noite, por iso pasamos ó interior e vimos as instalacións, o interior seguía parecendo un castelo, con ese tipo de mobles rococós, teitos altos e esa escuridade romántico-misteriosa.

Tomamos un té con Cindy para despedirnos e falamos de moitas outras cosas...interesoume especialmente a figura de Norman Glaister polo que lle pedín información bibliográfica pero dixo que nunca publicara nada dos seus estudos, que todo o material manuscrito se encontraba na biblioteca e que solo se podía consultar alí.
– Tamén falamos do apartado do voluntariado. Este parque esta aberto a recibir a xente de todas partes a cambio de que se traballe alí nos proxectos que se estean a desenvolver, a estancia mínima é 1 semana e a máxima 3 meses.Trabállase unha media de 5-7 horas en apartados diferentes e se participa nas actividades de lecer.
– En ningún momento falamos da manutención deste lugar, aparte de ter patrocinadores pensamos que se debe manter cunha iniciativa privada.