Hoxe é o Día Mundial do Medio Ambiente, é un dos principais vehículos que as Nacións Unidas utilizan para fomentar a sensibilización mundial sobre o medio ambiente e promover a atención e acción política respecto diso.

Aqui deixovos un pequeno listaxe dos anos que tardan os seguintes materiais en "esfumarse" e anímovos a seguir reciclando máis e mellor.

* 1 ano: O papel, composto basicamente por celulosa, non lle dá maiores problemas á natureza para integrar os seus compoñentes ao chan. O ideal, de todos os xeitos, é reciclalo para evitar que se sigan tallando árbores para a súa fabricación.

* 5 anos: Un anaco de chicle masticado convértese nese tempo, por acción do osíxeno, nun material duro que logo empeza a resquebrajarse ata desaparecer. O chicle é unha mestura de gomas de resinas naturais, sintéticas, azucre, aromatizantes e colorantes. Degradado case non deixa rastros.

* 10 anos: Ese é o tempo que tarda a natureza en transformar unha lata de gasosa ou de cervexa ao estado de óxido de ferro. Polo xeral, as latas teñen 210 micrones de espesor de aceiro recuberto de verniz e de estaño. Á intemperie, requiren moita choiva e humidade para que o óxido cúbraa totalmente.

* Mais de 10 anos: Os vasos descartables de polipropileno contaminan menos que os de poliestireno -material das caixiñas de ovos. Pero tamén tardan en transformarse. O plástico queda reducido a moléculas sintéticas; invisibles pero sempre presentes.

* 30 anos: Os envases tetra-brik : 75% da súa estrutura é de celulosa, 20% de polietileno puro de baixa densidade e o 5 por cento de aluminio. O que tarda máis en degradarse é o aluminio. A celulosa, se está ao aire libre, desaparece en pouco máis de 1 ano. Lacas e espumas son algúns dos elementos máis polémicos dos refugallos domiciliarios. Primeiro porque ao ser un aerosol, salvo especificación contraria, xa é un axente contaminante polos seus CFC (clorofluorocarbonos). A aliaxe metálica das tapas de botellas primeiro se oxidan e aos poucos o seu parte de aceiro vai perdendo resistencia ata dispersarse.

* 100 anos: De aceiro e plástico, os encendedores tómanse o seu tempo para converterse noutra cousa. O aceiro, exposto ao aire libre, recentemente comeza a danarse e envalecerse levemente logo de 10 anos. O plástico, nese tempo, nin perde a cor. Os seus compoñentes son altamente contaminantes e non se degradan. A maioría ten mercurio, pero outras tamén poden ter zinc, cromo, arsénico, chumbo ou cadmio. Poden empezar a separarse logo de 50 anos ao aire libre. Pero llas inxenian para permanecer como axentes nocivos.

* 100 a 1.000 anos: As botellas de plástico son as máis rebeldes á hora de transformarse. Ao aire libre perden o seu tonicidad, se fragmentan e dispérsanse. Enterradas duran máis. A maioría está feita de tereftalato de polietileno (PET), un material duro de roer: os microorganismos non teñen mecanismos para atacalos.

* Máis de 100 anos: As cortizas de plástico están feitos de polipropileno, o mesmo material das pajitas e envases de iogur. Pódese reciclar máis fácil que as botellas de auga mineral (que son de PVC, cloruro de polivinilo) e as que son de PET (tereftalato de polietileno).

* 150 anos: As bolsas de plástico, por causa do seu mínimo espesor, poden transformarse máis rápido que unha botella dese material. As bolsitas, en realidade, están feitas de polietileno de baixa densidade. A natureza adoita establecer unha "batalla" dura contra ese elemento. E, polo xeral, perde.

* 300 anos: A maioría das bonecas articuladas son de plástico, dos que máis tardan en desintegrarse. Os raios ultravioletas do sol só logran dividilo en moléculas pequenas. Ese proceso pode durar centos de anos, pero desaparecen da face da Terra.

* Máis de 1.000 anos: Tempo que tardan en desaparecer as pilas.

* 4.000 anos: A botella de vidro, en calquera dos seus formatos, é un obxecto moi resistente. Aínda que é fráxil porque cunha simple caída pode crebarse, para os compoñentes naturais do chan é unha tarefa titánica transformala.