SILVER SPOON
GALERIA LLUCIÀ HOMS / BCN
OPENING 05.05.09 @ 20h
05.05 > 27.06.09

O traballo Ruben Santiago (1974) expón cuestións que van desde a análise dos mecanismos xeradores de coñecemento á concesión consensuada do valor simbólico, así como unha análise crítica dos esquemas de regulación e poder,todo iso mediante instalacións, proxectos site specific, mecanismos online, vídeos, obxectos e intervencións no espazo público.

Para a súa primeira exposición na Galería Llucià Homs, Ruben Santiago presenta Silver Spoon, un proxecto específico que se desenvolve en distintas técnicas e soportes. O título da obra alude á expresión "nacer con culler de prata", frase que habitualmente se usa como referencia á riqueza e, de forma específica, aos bens e privilexios herdados por dereito de nacemento.

Partindo dunha intensa sobriedade formal, este proxecto de Ruben Santiago expón un enunciado crítico sobre as bases históricas da propiedade privada como prebenda e dereito, tal e como foron formuladas na fase final da época feudal e que configuran a esencia axiomática dos sistemas de traballo e posesión propios das sociedades contemporáneas.

Silver Spoon constitúe unha continuación da liña de investigación exposta en traballos anteriores do artista, en especial do seu proxecto Pax, que veu realizando durante os últimos anos, nun proceso que se inicia coa recuperación de cadáveres de pomba momificados de forma natural en puntos moi concretos das rúas do centro de Barcelona. Tras someter eses restos orgánicos a un elaborado proceso de reconstrución e electrólise, as momias reciben un recubrimiento metálico de cobre e prata que nos remite a reflexións contemporáneas sobre a escultura, a súa relación co espazo, o paso do tempo e a cesión consensuada de valor.

Baixo esta nova aparencia na que a elección de materiais cobra unha forte intencionalidade discursiva, os cadáveres orixinais, transfigurados en obxectos excepcionais, son restituídos ás localizacións onde foron atopados, deixando en aberto a posibilidade do azar e o achado por parte dun hipotético e descoñecido espectador.

No caso de "Silver Spoon", o material base tamén está formado por cadáveres de pomba momificados, coa substancial diferenza que expón a orixe dos mesmos. Así, en lugar de ser recuperadas entre as fisuras dun armazón urbano, as trinta pombas que se presentan na Galería LLucià Homs proveñen dunha única localización, o ático dunha vivenda onde os paxaros dun pombal próximo instalaron unha poboada colonia.

Como reacción á apropiación indeseada deste espazo, os propietarios do mesmo procederon a selar desde o exterior todas as posibles saídas, confinando ás trinta pombas nun ambiente hermético, no que finalmente morreron. Os seus cadáveres, momificados polas condicións específicas do lugar, foron recuperados polo artista, e sometidos ás técnicas de metalización anteriormente mencionadas. As atractivas aves de prata resultantes ocultan no seu interior os restos orgánicos, agora salvagardados do paso do tempo por unha aséptica capa de metal nobre.

O display expositivo deste proxecto articúlase en dous módulos diferenciados:

Por unha banda, mostra a totalidade das pombas, distribuídas en horizontal e agrupadas en núcleos correspondentes aos 4 primeiros números cadrados, xerando xa que logo conxuntos de 1, 4 9 e 16 elementos, sumando un total de trinta obxectos, o número exacto de paxaros que foron recuperados da súa localización inicial.

Por outra banda, preséntase ao público unha culler de prata que contén todos os pequenos grans de area, pezas de cristal e pedras contidas nos estómagos de sete das momias orixinais, elementos que obviamente logran sobrevivir ao proceso de descomposición.

Deste xeito o artista explora o uso por parte dos organismos vivos de elementos externos para optimizar a efectividade dos seus mecanismos biolóxicos, rexeitando a visión antropocéntrica que considera esta capacidade de xerar ferramentas como exclusiva da nosa especie. Ao conxugar unha culler dun metal posuidor de propiedades asépticas e claro valor económico cos restos minerais inxeridos polas aves, Ruben Santiago articula un discurso crítico, á vez que reafirma o potencial do obxecto como elemento xerador de sentido.